ادمها از بدو تولد دائما در حال یادگیری و تجربه کردن پدیده های اجتماعی هستند و نتایج حاصله در قالب مفهومی بنام تجربه زندگی در شخصیت آنها ماندگار می گردد و این ذخیره ای است برای تفسیر و تحلیل حوادث آینده. گاهی در زندگی به پدیده های جدیدی برمی خوریم که تا بحال تجربه ی در مورد آنها نداشته ایم ولی متاسفانه سریعا در برابر آن موضع می گیریم و حکم داوری و قضاوتمان را صادر می کنیم در حالی که بدترین اشتباهست. چرا همیشه تلاش میکنیم همه امور و پدیده ها را با عینک محدود و سیاه سفید خودمان ارزیابی کنیم آیا ما توان جامع نگری و کل نگری داریم یا دانش و شناختمان کامل و بدون نقص است؟
نظرات شما عزیزان: